Śledź nas na:



Konstytucja jako ustawa zasadnicza

Konstytucja z łac. Konstituere- urządzać, ustanawiać. W XVIII wieku Monteskiusz użył sformułowania constitucjo na oznaczenie

-całokształtu środowiska geograficznego(właściwości tego środowiska) w związku z panującym ustrojem politycznym

-faktycznego ustroju państwa

-podstawowych zasad ustroju

 

Termin konstytucja jest czasami używany w znaczeniu socjologicznym-politycznym na określenie faktycznego układu sił politycznych w danym państwie(układ ten decyduje o treści obowiązującego prawa) jest to tzw. Konstytucja faktyczna.

TERMIN KONSTYTUCJA jest używany na określenie całokształtu norm prawnych mających za przedmiot ustrój polityczny państwa(bez wzgl. Na charakter prawny tych norm oraz formę aktu prawnego)

Najczęściej pod pojęciem konstytucja rozumie się akt pisany- tak zwana konstytucja w znaczeniu formalnym, którą można zdefiniować: USTAWA zasadnicza zawierająca normy prawne o najwyższej mocy prawnej regulujące zasady ustroju politycznego i społeczno-gospodarczego państwa.

CZYNNIKI warunkujące powstanie konstytucji

-poglądy szkoły natury w myśl których naturalne prawa jednostki ograniczają władzę. Naruszenie tych praw przez władzę usprawiedliwia wystąpienie przeciwko niej. W myśl tej teorii prawa naturalne powinny być zapisane w jednym akcie prawnym, który to przypominałby władzy jej ograniczenie

-konstrukcje umowy społecznej- w tym ujęciu umowa społeczna służy nie do wykazania, że społeczeństwo przekazuje tzw. Wszelkie prawa naturalne np. władzy lub innemu organowi państwowemu, lecz odwrotnie (a contrario) np.: rząd posiada jedynie władze tzw. Delegowaną, władzę powierzoną, której celem jest przede wszystkim ochrona jednostki natomiast rząd jest jedynie wykonawcą, realizatorem wyższego porządku moralnego

-teoria podziału władzy- w myśl tej teorii celem jest stworzenie takiego systemu ustrojowego

, który w najlepszy sposób, najskuteczniej chroniłby wolność jednostki od arbitralnej ingerencji

-poglądy racjonalistyczne uznające rozum człowieka oraz jego doświadczenie za najważniejsze źródła poznania otaczającej rzeczywistości

-teoria liberalizmu i egalitaryzmu

-szkoła pozytywizmu prawniczego- poglądy tej szkoły miały duży wpływ na utworzenie konstytucji w kulturze politycznej i prawnej poszczególnych państw, które przyjmują takie rozwiązania prawne

CECHY KONSTYTUCJI

Najwyższa moc prawna konstytucji jest to taka cecha konstytucji, która określa wzajemny stosunek pomiędzy poszczególnymi aktami prawnymi a konstytucją z racji tego, że jest najważniejszym aktem prawnym, stoi na czele hierarchii (akty niższego rzędu muszą być w stosunku do niej niesprzeczne, muszą rozwijać postanowienia zawarte w konstytucji)

Moc obowiązująca- taka cecha norm prawnych, która wyraża stosunek norm do ich adresatów

Tryb uchwalania i zmiany konstytucji:

  1. podmiotem władzy jest monarcha i to on nadaje konstytucję (oktrojowana)

  2. podmiotem władzy jest naród i bezpośrednio w referendum uchwala konstytucję

  3. podmiotem władzy jest naród i uchwala on swoją konstytucję poprzez swoich przedstawicieli, specjalnie do tego celu wybranych, którzy są zgromadzeni w szczególnym organie (konstytuanta)

  4. podmiotem władzy jest naród i uchwala on konstytucję poprzez swoich przedstawicieli w parlamencie, jednakże działających w szczególnym trybie

Gwarancje konstytucji- pod pojęciem gwarancji konstytucji należy rozumieć ogólne rozwiązania prawne- zasady i instytucje ustrojowe służące zapewnieniu realizacji norm konstytucyjnych. Gwarancje konstytucji podzielić można na:

-gwarancje bezpośrednie stworzone celowo, aby zabezpieczyć przestrzeganie konstytucji( sądownictwo konstytucyjne, odpowiedzialność konstytucyjna)

-gwarancje pośrednie to gwarancje, dla których funkcja realizacji nadrzędności konstytucji jest jedną z wielu innych np. instytucja kontroli parlamentu nad rządem.

 



Zobacz także